به گزارش جام نیوز، نشریه آمریکایی آنتی کریگ (antikrieg) به بررسی مطلبی که طی روزهای اخیر به خبر اول بسیاری از رسانه های غربی تبدیل شد، پرداخته است: "پنتاگون: ایران به زودی موشک‌های مجهز به کلاهک‌های اتمی خواهد داشت که می‌تواند به ایالات متحده‌ی آمریکا برسد." در این یادداشت که به قلم "جیسن دیتس" (Jason Ditz)، تحلیلگر آمریکایی، تنظیم شده ضمن انتقاد از برخی دروغ پردازی ها علیه برنامه صلح آمیز هسته ای ایران و سیاست ایران هراسی کاخ سفید، آمده است: «هرگونه تحلیل درباره‌ی نیروهای نظامی ایران را می‌توان در یک کلمه خلاصه کرد: دفاع.» ترجمه این نوشتار درپی می آید: ««یک عنوان رسانه‌ها را درنظر بگیریم: پنتاگون: ایران به زودی موشک‌های مجهز به کلاهک‌های اتمی خواهد داشت که می‌تواند به ایالات متحده‌ی آمریکا برسد. آن‌چه از این تیتر برداشت می‌شود: یک: ایران کشوری است که به واقع وجود دارد. دو: پنتاگون تشکیلاتی است که اظهارنظرهای مهمل زیادی ارایه می‌دهد. اگر با توجه به این «تهدید» که ایران ظرف دو سال می‌تواند با موشک به ایالات متحده‌ی آمریکا شلیک کند واقعیت را در نظر بگیریم، در این صورت چند نکته‌ قابل بررسی وجود دارد. اما مطلبی که من را غافل‌گیر کرده، این است که از وقتی به یاد دارم این ادعا را شنیده‌ام که ایران «ظرف ایکس سال» - که این ایکس می‌شد با ۲ تا ۴ توسط کسی که فریفته‌ی جنگ است، جای‌گزین شود - می‌تواند بر ایالات متحده‌ی آمریکا بمب بیاندازد. اغراق نیست اگر بگویم در آغاز دهه‌ی هشتاد، زمانی‌ که من تازه خواندن و نوشتن را یاد گرفته بودم و می‌خواستم به مدرسه‌ی ابتدایی برومکسانی در آمریکا بروم همین‌ پیش‌بینی‌های تیره مطرح شده بود و حالا بعد از سی سال دوباره همین پیش‌بینی‌ها مطرح شده و عنوان‌های خبری رسانه‌ها را به خود اختصاص داده است. ادعا مبتنی بر دو فرض متفاوت است: الف) ایران ظرف این دو سال خواهد توانست کلاهک‌های اتمی مینیاتوری بسازد که می‌توان آن‌ها را بر موشک‌ها نصب کرد. ب) ایران موشک‌های قاره‌پیمایی خواهد داشت که می‌تواند به ایالات متحده‌ی آمریکا برسد. نکته‌ی اول بیشتر از چرندیات خجالت‌آور نیست؛ زیرا حتی گزارش سازمان‌های اطلاعاتی آمریکایی می‌گوید ایران از سال‌ها پیش در این جهت حتی تلاش هم نکرده و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پیوسته ماهیت غیرنظامی برنامه‌ی ایران را برای استفاده‌ی صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای نشان می‌دهد. مورد دوم فکر می‌کنم جالب‌تر است، زیرا ایران واقعا موشک دارد و می‌کوشد کیفیت آن‌ها را بهتر کند. اما اینجا نیز ادعای اشتباهی مطرح شده است؛ زیرا تلاش ایران در زمینه‌ی فن‌آوری موشکی تمام و کمال بر موشک‌های ضدهوایی متمرکز بوده است تا از خود در برابر حمله‌های هوایی دفاع کرده و موشک‌های میان‌بردی بسازد که تقریبا تا اسراییل می‌رسد. (یا یونان برای کسانی که می‌خواهند از «حمله‌ی قریب‌الوقوع ایران به اروپا» ترس ایجاد کنند. هرگونه تحلیل درباره‌ی نیروهای نظامی ایران را می‌توان در یک کلمه خلاصه کرد: دفاع. ایران نمی‌تواند بودجه‌ی دفاعی برابر بودجه‌ی دفاعی آمریکا داشته باشد، از این‌رو تلاش می‌کند حمله به کشور خود را دشوارتر سازد و یک توانایی ضدحمله‌ی باورپذیر به این امید که با توان دفاعی خود اسراییل یا هرکشور دیگری را قانع کند که چنین حمله‌ای خطرناک است، داشته باشد. بیایید درباره‌ی «هر کشور دیگری» صادق باشیم. اگر ایران مورد حمله قرار گیرد در این‌صورت اسراییل است که حمله خواهد کرد زیرا اسرائیل نوع منحصر به فرد «سوسیوپات‌ها» (جامعه‌ستیزان) را در رهبری خود دارد که چنین حمله‌ای را بدون دلیل موجه شروع می‌کنند، در حالی‌که بیشتر کشورها نوعی کاملا متفاوت از سوسیوپات‌ها را در قدرت دارند که راحت‌طلب بوده و در شروع جنگ تعلل می‌کنند؛ جنگی که از نتیجه آن اطمینان نداشته نباشند.»»